„Evangelizare pauperibus misit me”
(Ubogim głosić Ewangelię posłał mnie Pan)
Tak brzmi hasło Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Naszym zadaniem w Kościele jest głosić Ewangelię najbardziej ubogim i opuszczonym. Nie tylko materialnie, bo największa bieda tego świata jest nieznajomość Chrystusa! W naszej posłudze staramy się odpowiadać na najbardziej naglące potrzeby Kościoła – głosić Ewangelię tym, do których Kościół ma najtrudniejszy dostęp. Pierwsze miejsce w naszej posłudze zajmują:
- głoszenie misji świętych i rekolekcji,
- praca wśród młodzieży,
- misje zagraniczne.
Święty Eugeniusz podał nam metodę jak prowadzić ludzi do Królestwa Bożego, do Nieba. Prosił, byśmy robili wszystko, aby ludzie najpierw (1) postępowali jak istoty rozumne (rozwijali swoje człowieczeństwo), potem – (2) jak chrześcijanie, by wreszcie dopomóc im (3) stać się świętymi.
Swoje posługiwanie oblaci zawierzają opiece Maryi Niepokalanej, która jest wzorem i strażniczką ich konsekrowanego życia.
Wśród najważniejszych cech charyzmatu można wymienić poniższe hasła:
Misjonarzy oblatów Maryi Niepokalanej gromadzi w jedno wezwanie Jezusa Chrystusa, podjęte w Kościele i postrzegane poprzez pryzmat zbawczych potrzeb świata. Wzywa ono oblatów do pójścia za Nim i do udziału w Jego posłannictwie słowem i czynem.
Oblaci wybrani i „przeznaczeni do głoszenia Ewangelii Bożej” (Rz 1,1), idąc za Jezusem Chrystusem, porzucają wszystko. Współdziałając w dziele odkupienia, staramy się głębiej Go poznać, utożsamić się z Nim, pozwolić Mu sobą zawładnąć i naśladować Go całym życiem.
Oblaci Maryi Niepokalanej tworzą zgromadzenie misyjne. Ich naczelną służbą w Kościele jest ukazywanie Chrystusa i Jego królestwa najbardziej opuszczonym, niesienie Dobrej Nowiny ludom, które jeszcze jej nie przyjęły, i pomoc w odkrywaniu ich własnej wartości w świetle Ewangelii. Natomiast tam, gdzie Kościół już istnieje, oblaci kierują się do grup, z którymi ma on najmniej kontaktu.
Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej pragną czynić wszystko, co w ich mocy, aby wzbudzić i ożywić wiarę w tych, do których jesteśmy posłani, i aby pomóc im odkryć, kim jest Jezus Chrystus. Poprzez różne formy świadectwa i posługi odpowiadają oni na najbardziej naglące potrzeby Kościoła.
Będąc bardzo blisko ludzi, oblaci pozostają zawsze uważni na aspiracje i wartości, którymi oni żyją. Nie lękają się jasnego przedkładania wymogów Ewangelii i odkrywania nowych dróg, tak aby orędzie zbawienia dotarło do wszystkich ludzi.
W sposób radykalny oblaci pragną naśladować Jezusa Chrystusa czystego i ubogiego, który odkupił świat przez swoje posłuszeństwo. Dlatego – z daru Ojca – członkowie zgromadzenia wchodzą na drogę rad ewangelicznych.
Jedność swego życia oblaci osiągają jedynie w Jezusie Chrystusie i przez Niego. Zróżnicowane posługi apostolskie i każdy akt życia oblackiego stanowią okazje do spotkania z Chrystusem, który przez oblatów oddaje się innym, a im samym – przez innych.
Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej wielbią Pana zgodnie z różnymi natchnieniami Ducha Świętego: niosą przed Niego codzienny ciężar naszej troski o ludzi, do których są posłani (por. 2 Kor 11,28). Całe życie oblatów jest modlitwą o nadejście królestwa Bożego w nich i przez nich.
Posłannictwo misjonarze oblaci wypełniają we wspólnocie i przez wspólnotę, do której należą. Wspólnoty oblackie mają więc charakter apostolski. W miarę jak wzrasta między oblatami komunia umysłów i serc, dają oni świadectwo przed ludźmi, że Jezus wśród nich żyje i jednoczy po to, aby posyłać na przepowiadanie swego królestwa.
Patronką zgromadzenia jest Maryja Niepokalana. Otwarta na Ducha Świętego, jako pokorna służebnica całkowicie poświęciła samą siebie osobie i dziełu Zbawiciela. W Dziewicy zatroskanej o przyjęcie Chrystusa, aby dać Go światu, oblaci widzą wzór wiary Kościoła i własnej.