Naśladując więc Pana, udałem się na dni skupienia, aby przemodlić ważną sprawę w moim życiu – moje powołanie. Próbowałem się wsłuchać w głos Boga, odkryć drogę, jaką przygotował dla mnie. Atmosfera na dniach skupienia bardzo w tym pomagała. Msze Święte, adoracje Najświętszego Sakramentu, czuwanie przed świętem Zesłania Ducha Świętego… Również pięknym elementem dni skupienia jest spowiedź, którą wielu przeżywa w szczególny sposób. Często jest to pierwsza szczera spowiedź po wielu latach. Nabożeństwo z rachunkiem sumienia i spowiedź pomagają stanąć w prawdzie przed Jezusem i przed samym sobą. Inną, niemniej ważną częścią dni skupienia u Misjonarzy Oblatów jest wspólnota. Czas wolny spędzony razem, wspólna kawa, rozmowy, dały mi bardzo wiele. Mogłem poczuć to, czego brak w dzisiejszym zabieganym świecie. Na trzy dni jak gdyby zatrzymał się czas. Żałowałem, że tak krótko i że trzeba już wracać do domu. Jeśli ktoś potrzebuje zatrzymać się, odetchnąć w ciszy, pomodlić się, przemyśleć sprawy ważne w życiu, pobyć z innymi ludźmi, mającymi takie same doświadczenia i problemy, zapraszam go na dni skupienia. Na pewno nie będzie żałował tego czasu ?

Abym nie pojechał na te Dni Skupienia szatan bardzo się mocno się trudził, jednak dzięki o.Krzysztofowi  przegrał. Pomimo poprawek w szkole, pomimo atrakcji które miały mnie czekać w ten właśnie weekend, pojechałem do Kodnia. Już na pierwszej mszy uświadomiłem sobie, jak bez Boga łatwo  się zgubić. Ciągłe sprawdziany, kartkówki, jakieś zajęcia, taki natłok a Boga coraz mniej. Jednak Dni Skupienia wszystko zmieniły. Kolejny raz zetknąłem się z Jezusem, kolejny raz dotknąłem Jego miłości. Piękna sprawa. Takie dni, taki reset od całego tego natłoku tego świata. Polecam wszystkim. Jezus to najlepszy lekarz. Niech to, że wszystkie moje duchowe wątpliwości zostały rozwiane, pomimo tego że nie za bardzo chciałem przyjechać będzie najlepszym argumentem.

JEZUS JEST WIELKI!!

Na rekolekcjach powołaniowych byłem już szósty raz. Tym razem zdecydowałem się na dwie serie: na Świętym Krzyżu oraz w Kodniu. Szczerze mówiąc, od dawna czekałem na rekolekcje, wprost nie mogłem się doczekać. Przyjeżdżając na Święty Krzyż, poczułem, że nareszcie jestem w domu, że tutaj jest moje miejsce. Rekolekcje powołaniowe to niesamowity czas pozwalający odkryć, co chce się robić w przyszłości: kapłaństwo, zakon, małżeństwo, a może  życie w samotności. Po raz kolejny przeżyłem nawrócenie, przystąpiłem do dobrej spowiedzi, adorowałem Pana Jezusa podczas nabożeństwa pokutnego. Oprócz „duchowych” zajęć, na rekolekcjach są również sprawy „przyziemne”: rekreacja, wspólne posiłki, rozmowy, filmy… Można poczuć coś niesamowitego, zrozumieć czym jest wspólnota. Dziękuję o. Krzysztofowi za piękne rekolekcje i zapraszam wszystkich, którzy chcą, ale się boją, albo zastanawiają. Naprawdę warto.

Po pierwsze nie ma się czego bać! Niektórzy może rezygnują, bo nie mają z kim pojechać, a sami są na tyle nieśmiali, że cały wyjazd kończy się na siedzeniu w domu. Odwagi, na początku jak już wspomniałem sam nie byłem do końca przekonany, ale patrząc z perspektywy minionego tygodnia z oblatami nie wyobrażam sobie siedzenia w domu, podczas gdy rekolekcje odbywają się bez mojego udziału. Po prostu „wow”, myślę, że to były pierwsze rekolekcje, na których prawdziwie doświadczyłem wspólnoty. Już w drugi dzień rekolekcji cały pokój mówił do siebie „bracie/ojcze”. Kolejnym bardzo ważnym aspektem jest poczucie bliskości Pana Boga, codzienna msza święta, modlitwa brewiarzowa czy adoracja zacieśniała naszą relację z Bogiem, która przekładała się na relację z drugim człowiekiem. To jest coś co trzeba przeżyć. Moje świadectwo ma pomóc podjąć decyzję, resztę zdziała w Was Pan Jezus. Pozdrawiam Ps. Jeżeli Wasz wyjazd kończy się na przeczytaniu świadectwa to zapewniam Cię, że nie przeżyjesz tego co ja przez ten tydzień. Peace!

Te rekolekcje to przede wszystkim czas łaski. Łaski pochodzącej od kochającego Boga. To, co chwyta za serce jest czymś co w codzienności wydaje się być zwyczajne. Sakrament Pokuty, Eucharystia, adoracja Najświętszego Sakramentu – wszystko to nabiera piękna za sprawą zrozumienia tego wszystkiego. Myślałem, że będzie za dużo modlitwy jak dla mnie, a okazało się, że najbardziej jej potrzebowałem i potrzebuję. I jeszcze jedno… To także czas na zawiązywanie wspaniałych relacji, w których najważniejsza jest miłość do Chrystusa realizowana zarówno w powołaniu do kapłaństwa , jak i małżeństwa. Zachęcam Was bardzo gorąco. Zaryzykuj i daj czas Jezusowi, a On na pewno Cię zaskoczy (co mogę potwierdzić sobą:)). Pozdrawiam serdecznie i dziękuję, że mogłem się tym z Wami podzielić.

Naśladując więc Pana, udałem się na dni skupienia, aby przemodlić ważną sprawę w moim życiu – moje powołanie. Próbowałem się wsłuchać w głos Boga, odkryć drogę, jaką przygotował dla mnie. Atmosfera na dniach skupienia bardzo w tym pomagała. Msze Święte, adoracje Najświętszego Sakramentu, czuwanie przed świętem Zesłania Ducha Świętego… Również pięknym elementem dni skupienia jest spowiedź, którą wielu przeżywa w szczególny sposób. Często jest to pierwsza szczera spowiedź po wielu latach. Nabożeństwo z rachunkiem sumienia i spowiedź pomagają stanąć w prawdzie przed Jezusem i przed samym sobą. Inną, niemniej ważną częścią dni skupienia u Misjonarzy Oblatów jest wspólnota. Czas wolny spędzony razem, wspólna kawa, rozmowy, dały mi bardzo wiele. Mogłem poczuć to, czego brak w dzisiejszym zabieganym świecie. Na trzy dni jak gdyby zatrzymał się czas. Żałowałem, że tak krótko i że trzeba już wracać do domu. Jeśli ktoś potrzebuje zatrzymać się, odetchnąć w ciszy, pomodlić się, przemyśleć sprawy ważne w życiu, pobyć z innymi ludźmi, mającymi takie same doświadczenia i problemy, zapraszam go na dni skupienia. Na pewno nie będzie żałował tego czasu ?